Na stronie Gminy Brenna możemy przeczytać takie oto zaproszenie!

"Chcesz odpocząć od zgiełku, stresu i hałasu wielkiego miasta?
Gmina Brenna jest dla Ciebie idealną perspektywą wypoczynku! Położona na południu Polski w Powiecie Cieszyńskim stanowi piękny kryształ górski Beskidu Śląskiego. Jeżeli chcesz się w pełni zrelaksować i pooddychać świeżym powietrzem, przejść się w góry na spacer, pojeździć rowerem, pobiegać po lesie, odpocząć nad rzeką wraz z rodziną przyjedź w beskidzką Dolinę Brennicy. Zaskoczą Cię uroki tej miejscowości, liczne ścieżki rowerowe i szlaki górskie, zabytki architektury drewnianej, wspaniały folklor , piękno przyrody oraz wiele atrakcji zarówno w sezonie letnim, jak i zimowym. Bogactwo krajobrazu kulturowego, jak i beskidzkich groni z całą pewnością wprawi Cię w dobry nastrój. Znajdziesz tu wszystko czego szukasz!"

Tak więc zatrzymując się tu na chwilę krótszą lub dłuższą warto wiedzieć.

Nazwa pochodzi od starosłowiańskiego przymiotnika *brьnьnъ "błotnisty, gliniasty", (od *brьna - "błoto, moczar"; podobną etymologię mają miejscowości Branica, Branice, Brenno, Brenica, Brenik, Brennik, Brynek (d. Brenek), Brynica, Brynica Mokra etc., czy rzek: Bryniczka, Branew, Branwica - w języku polskim obocznie występują w nazwach miejscowych postacie Bren- i Bryn-, przed spółgłoską nosową nastąpiło przejście -y- w -e-).

Zapisy historyczne: z Brennej 1490 r., wes Brenna, wes Bren, wsy Brenne 1564 r., wes Brynna 1621 r., Brenna, Brinna 1722 r., Brenna 1880 r.  Ciekawe - Badania lingwistyczne PAN jako etymologię nazwy wskazują na źródłosłów celtycki.

Historia Brennej sięga przełomu XV i XVI wieku, kiedy to książę cieszyński założył hutę szkła opalaną drewnem z pobliskich lasów. Pierwsza wzmianka w aktach historycznych datowana jest na 30 czerwca 1490, kiedy to książę cieszyński Kazimierz II potwierdza, że Wawrzyniec z Pogórza zapisuje połowę wsi Pogórza i Brennej swej małżonce Salomenie z Vrchlabi. W 1565 roku książę cieszyński Wacław III Adam przekazał Brenną Wacławowi Wodzie z Kojkowic. Prawdopodobnie w tym samym czasie na polanach Brennej pojawili się wędrowni pasterze wołoscy, zwani tu "wałachami". Przybysze, wędrujący wzdłuż łuku Karpat z Wołoszczyzny i Siedmiogrodu - terenów dzisiejszej Rumunii - przyprowadzili ze sobą stada kóz i owiec, które dostarczały mleka, sera, mięsa i wełny. Ten typ gospodarowania znacznie się rozwinął, wypasowi sprzyjały polany powstałe w wyniku karczowania lasów, natomiast górzysty teren i ogólnie nieurodzajna gleba nie zachęcały do upraw.

W latach 1573/1577-1594 Brenna znajdowała się w granicach wydzielonego z księstwa cieszyńskiego skoczowsko-strumieńskiego państwa stanowego. W 1621 roku Brenna była już wsią książęcą. Posiadała folwark z hutą szkła produkującą szkło proste i szklanki na piwo i wino. Pasterze na polanach zakładali szałasy, które w 1755 istniały już na większości okolicznych stoków. Od połowy XVII wieku do końca I wojny światowej wchodziła w skład tzw. Komory Cieszyńskiej - wielkiego śląskocieszyńskiego majątku Habsburgów. Mieszkańcy Brennej, podgrupa Górali śląskich, trudnili się przede wszystkim hodowlą owiec i rolnictwem. Według austriackiego spisu ludności z 1900 w 384 budynkach w Brennej na obszarze 7817 hektarów mieszkało 2985 osób, co dawało gęstość zaludnienia równą 38,2 os./km². z tego 2466 (82,6%) mieszkańców było katolikami, 492 (16,5%) ewangelikami a 27 (0,9%) wyznawcami judaizmu, 2964 (99,3%) było polsko-, 7 niemiecko- a 13 czeskojęzycznymi. Do 1910 roku liczba mieszkańców spadła do 2963. Według polskiego spisu z 1921 gminę zamieszkiwało 2833 mieszkańców, w tym 14 Niemców i 12 Żydów. Przyrost naturalny był wysoki i już w 1939 Brenna liczyła 3569 mieszkańców, niestety lata rozwoju przerwał wybuch II wojny światowej.

W czasie wojny na terenie Brennej prowadzono aktywną działalność partyzancką, czemu sprzyjało ukształtowanie terenu. Wybudowano bunkier na Leśnicy gdzie ukryto bibliotekę i żarna. W 1942 roku doszło do rozbicia konspiracji, a jej dowódca Rudolf Heller został powieszony w Cieszynie 20 marca tegoż roku. Jednak stosunkowo szybko działalność partyzancka została wznowiona i już latem 1944 Pluton Brenna liczył 30 partyzantów. W tym samym roku wybudowano drugi bunkier Huta-Gromanica. Wiosną 1944 ruch oporu doznał poważnej straty gdyż na Klimorackich Pasiekach zginęli z rąk nazistów dowódca oddziału Karol Heller, jego brat Stanisław oraz Ludwik Kłósko. W związku z nadciągającą radziecką ofensywą 20 stycznia 1945 roku policja i urzędy niemieckie opuściły wieś. W trzy dni później Brenną zajęły polsko-radzieccy żołnierze. Jednak walki wciąż trwały, a hitlerowcy przystąpili do likwidacji partyzantów. W lutym 1945 palono żywcem Polaków jak i przebywających tam jeńców włoskich. Ostateczne wyzwolenie wsi nastąpiło w dwóch etapach - 4 i 30 kwietnia 1945 r. Po wojnie sytuacja powoli wracała do normalności i Brenna znów się rozwijała. Według spisu z czerwca 1952 Brenna liczyła 3637 mieszkańców, w tym okresie rozpoczęto elektryfikację wsi. W wyniku reformy administracji 1 stycznia 1972 utworzono gminę Brenna.

W latach 1975-1998 miejscowość położona była w województwie bielskim.

W 1989 roku Brenna została odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Działalność gospodarcza w Brennej jest zróżnicowana. Głównymi źródłami dochodu mieszkańców są turystyka, rolnictwo, handel, ale też przemysł. Działają tutaj kamieniołomy pozyskujące piaskowiec godulski oraz kilka tartaków obrabiających drewno. Rolnictwo powoli zanika, głównie z powodu wyprzedaży działek i słabej opłacalności. Większych gospodarstw pozostało niewiele, wiele osób uprawia ziemię na własne potrzeby. Brenna staje się wsią letniskową, baza noclegowa liczy niemal 3000 łóżek w kwaterach prywatnych i pensjonatach, w okolicznych dolinach znajduje się wiele domów letniskowych należących do mieszkańców Górnego Śląska. W Brennej znajdują się m.in.: stadnina koni, wyciągi narciarskie (Centrum i Węgierski), przystań kajakowa (zalew na potoku Leśnica), hala sportowa. Na terenie wsi w czasie lata działa kino letnie (Amfiteatr Brenna). Funkcjonuje także okresowo wesołe miasteczko.

Brenna jest punktem wyjściowym na następujące szlaki turystyczne:

szlak turystyczny Schronisko PTTK na Równicy - Brenna - Schronisko PTTK na Błatniej
szlak turystyczny Brenna - Horzelica - Grabowa (dojście do szlak turystyczny z Klimczoka przez Przełęcz Salmopolską na Malinowską Skałę)
szlak turystyczny Brenna - Hołcyna - Kotarz (dojście do szlak turystyczny jw.)
szlak turystyczny Brenna Centrum - Horzelica - Stary Groń - Leśnica - Trzy Kopce Wiślańskie
szlak turystyczny Brenna Stasiówka (węzeł szlaków z szlak turystyczny i szlak turystyczny pod Horzelicą) - Leśnica - Orłowa
szlak turystyczny (dojściowy) Brenna Centrum - dojście do szlak turystyczny do Schroniska PTTK na Błatniej